W środku nie było złota, tylko plik oprawionych w skórę notatników. Na
każdej stronie znajdowały się szkice Bernarda – misterne projekty mebli i sekrety rzeźbienia w drewnie, jakich Clara nigdy wcześniej nie widziała.
Obok nich leżał złożony list, w którym widniał napis:
„Moje drogie dziecko, skarb nie znajduje się w tym pudełku, ale wokół ciebie.
Spójrz oczami twórcy, a nie ofiary – a zobaczysz”.
3. Ukryta fortuna pod kurzem
Tej nocy Clara zbadała konstrukcję domu latarką.
W jednym rogu farba odpadła, odsłaniając drewno z czerwonawymi żyłkami wirującymi niczym chmury.
Zaparło jej dech w piersiach.
To był bois de rose – brazylijski palisander – rzadki, bezcenny, niegdyś zarezerwowany dla królewskich pałaców i katedr.
Sprawdziła każdą belkę, słupek i deskę podłogową.
Cały dom został zbudowany z tego samego materiału.
„Obskurny domek” był w rzeczywistości arcydziełem, które jej teść pomalował, aby chronić je przed chciwością.
4. Od ruiny do szacunku
Clara zaprosiła Henriego Dubois, starego przyjaciela swojego teścia i eksperta od antyków, aby dokonał oględzin.
W chwili, gdy wszedł do środka, jego oczy rozszerzyły się.
„O mój Boże! Wiesz, co to jest? Cały dom jest zrobiony z królewskiego palisandru! Jest wart dziesiątki milionów euro!”
Wieści rozeszły się lotem błyskawicy po Prowansji.
Dziennikarze, kolekcjonerzy i kustosze muzeów zjechali się do spokojnej wioski.
Kobieta, która została kiedyś upokorzona i porzucona, stała się znana w całym regionie jako „Wdowa z Rosewood Manor”.
5. Powrót zdrajców
Będąc w Paryżu Elise natknęła się na następujący nagłówek:
„Opuszczony wiejski dom okazał się bezcennym drewnianym skarbem”.
Jej ręce się trzęsły. Odwróciła się do Laurenta, blada z szoku.
„Dom, który jej dałeś, jest wart fortunę!”
Pchani chciwością, obaj pobiegli do wioski.
Przed tłumem miejscowych i reporterów Laurent krzyknął:
„Ten dom jest mój! To część dziedzictwa mojej rodziny!”
Clara zachowała spokój, jej głos był pewny jak kamień.
„To udowodnij to. Pokaż mi akt własności.”
Z worków wyjęła podpisane papiery rozwodowe i tytuł własności nieruchomości z podpisem Laurenta:
„Niniejszym przekazałem pełną treść posiadłości wiejskiej Clarze Moreau.”
Twarz Laurenty zbladła.
Sam dokument, który był związany z arogacją, przypieczętował jego upadek.
6. Kara za pychę
Kilka miesięcy później Laurent stracił wszystko.
Jego firma upadła, inwestorzy go opuścili, a Elise zniknęła, zabierając resztę swoich pieniędzy.
Bank ewentualnie paryską wolę.
