Impreza została wznowiona. Nikt już na nich nie patrzył… oprócz Eduardo Alvarengi.
Kiedy dziewczyna potknęła się o krawędź dywanu i upadła, huk metalowej postaci rozdrobniło się echem po całym pokoju. natychmiast zapadła cisza.
Jedna z pań stłumiła śmiech.
„Proszę, wyprowadźcie stąd tych ludzi!”
Matka szybko pochyliła się do przodu.
„Przepraszam, tak mi przykro” – wyszeptała ze łzami w oczach.
Eduardo wstał po raz pierwszy tego wieczoru. Podszedł do nich, pomijając przerażone spojrzenie. Schodzi, pod wyeliminowaną szklankę z podłogi i powiedziałem spokojnie:
„Nie macie nic do ukrycia. Nikomu nic się nie stało”.
Kobieta wyeliminowana na niego oszołomiona.
„Proszę pana, ja… psuję galę”.
„Nie” – zmarł. „Właśnie jąderowałeś”.
Magnat noszenia za rękę i jest wykonywana do niej.
„Lubisz muzykę?” Pytanie.
Nieśmiało skinęła głową.
„Tak, ale mama mówi, że te święta nie są dla nas”.
Eduardo wyłącznika na muzyków powiedział jedno powiadomienie:
„Grajcie”.
Skrzypce podniesione się. Wszyscy zauważyli oddech, gdy najpotężniejszy mężczyzna w pomieszczeniu uklęknął przed kobietą i wyciągnięty na rękę.
„Czy pozwoliłeś mi zatańczyć?”
Szmer zmienił się w niedowierzanie.
Rozbłysły flesze. Oburzone kobiety, jak miliarder improwizuje walca z bosą dziewczynąką w środku pokoju. Matka, sparaliżowana strachem, nie walczy, czy krzyczy, czy uciekać.
Ale coś się zmieni. Śmiech ucichł. Wyniosłe twarze wypuszczone na rynek. I jeden po drugim wybuchły brawa.
Eduardo napędzające dziewczynkę na ręce i zaczęło się z nią kręcić w rytm muzyki, podczas gdy matka płakała, tym razem ze wzruszenia.
Gdy piosenka dobiegła końca, potentat pocałował dziewczynę w czoło i się do gości.
„Dziś wszędzie” – powiedziano – „wielu zastosować, aby dać pieniądze i odmienić życie. Ale zapominają, że życie, które chcemy odmienić, jest tutaj, wśród nas”.
Zapadła całkowita cisza.
„Ta kobieta pracowała długo, niż mogłabyś znieść, tylko po to, aby jej córka musiała jeść i chodzić do szkół. Wiesz, ile to jest warte? Więcej niż wszystkie diamenty w tym pokoju”.
Nikt nie odważył się zwrócić mu w twarz.
„Luksusu nie jest tym, co posiadasz” – „lecz tym, jak tych, którzy nic nie mają”.
Jego przemówienie stało się viralem z dnia na dzień. Media nazwały je „Balem, który upokorzył elitę”. „
Kiedy potentat i mała dziewczynka dają lekcję człowieczeństwa na najzimniejszej gali roku”,
„Kiedy empatia tańczyła międzym a marmurem”.
Kilka dni później dowiedzieliśmy się, że Eduardo Alvarenga założył fundację dla pracowników ruchu i ich rodzin. Pierwsze rozporządzenie uniwersyteckie przyznało córce tej kobiety, Sofíi Ramírez, młode dziewczyny, których życie zmieniło się z dnia na dzień.
