Świat wokół kapitana Jamesa Harpera zdawał się rozmywać, a jego krawędzie pola widzenia były na czerwono, gdy ogarniała go furia. Oto jego dzieckoka, jego Emily, opisane w ręce kobiety, kto, jak sądził, zatroszczy się o nią, ochroni ją i wyżywi pod jego nieobecność. Zamiast tego zastała ją w stanie skrajnej rozpaczy, a jej ciało nosiło objawy okrucieństwa, jakiego nigdy nie wyobrażał sobie w strasznych koszmarach.
Caroline cofnęła się o krok, jej śmierć spadła, gdy pojawiła się burza wzbierająca w oczach Jamesa. „James, musisz zrozumieć…” – zaczął, ale przerwał jej noszenie rąk, a na jego twarz malowała się mieszanina niedowierzania i gniewu.
„Nie” – powiedział zimnym i nieugiętym uderzeniem. „Zaufałem ci, powierzając najcenniejszą rzecz w moim życiu, a ty tak mi się odwdzięczasz za to zaufanie?”
